ფსიქოლოგი ატარებს ინდივიდუალურ და ჯგუფურ თერაპიებს, იყენებს მტკიცებულებაზე დაფუძნებულ მეთოდებს (კოგნიტურ-ქცევითი თერაპია, მოტივაციური ინტერვიუ, სტრესის მართვის ტექნიკები). ის ხელს უწყობს პაციენტის მოტივაციის ამაღლებას, ეხმარება რთული ემოციების მართვაში და აძლიერებს ცხოვრების ჯანსაღი ჩვევების ფორმირებას.

ნარკომანია მხოლოდ ფიზიკური დამოკიდებულება არ არის — მასთან ერთად ვითარდება ძლიერი ფსიქოლოგიური და ემოციური პრობლემები: სტრესი, დეპრესია, სოც. იზოლაცია. კლინიკური ფსიქოლოგი ეხმარება პაციენტს გააცნობიეროს საკუთარი ქცევების გამომწვევი მიზეზები, შეიმუშაოს ჯანსაღი ალტერნატივები და თავიდან აიცილოს რეციდივი. ფსიქოლოგის ჩართულობა მკურნალობას ხდის უფრო სტაბილურსა და ეფექტიანს.

ოჯახის მხარდაჭერა კრიტიკულად მნიშვნელოვანია. კლინიკური ფსიქოლოგი ხშირად მუშაობს პაციენტის ოჯახის წევრებთანაც, ასწავლის მათ, როგორ გაუმკლავდნენ სტრესს, თავიდან აიცილონ თანაგამოხდილი დამოკიდებულება და შექმნან ჯანსაღი, მხარდამჭერი გარემო. ეს ზრდის მკურნალობის შედეგიანობას და ამცირებს რეციდივის რისკს.

ხანგრძლივობა ინდივიდუალურია და დამოკიდებულია დამოკიდებულების სიმძიმეზე, პიროვნულ რესურსებზე და მხარდაჭერის ხარისხზე. ზოგიერთ შემთხვევაში ინტენსიური სესია რამდენიმე თვეს გრძელდება, სხვებში კი საჭიროა უფრო ხანგრძლივი, პერიოდული დახმარება. მნიშვნელოვანია, რომ ფსიქოლოგიური მხარდაჭერა ხშირად გრძელდება მაშინაც, როცა ფიზიკური დამოკიდებულება უკვე დაძლეულია.

დიახ, შესაძლებელია. თუმცა ნარკომანიის მკურნალობა კომპლექსური პროცესია, რომელიც მოიცავს მედიკამენტურ, ფსიქოლოგიურ და სოციალურ ინტერვენციებს. კლინიკური ფსიქოლოგი ეხმარება პაციენტს არა მხოლოდ ფიზიკური სიმპტომების დაძლევაში, არამედ იმ ფსიქოლოგიური ფონის შეცვლაში, რაც დამოკიდებულებას განაპირობებს. სწორი კომბინირებული მიდგომით შესაძლებელია ცხოვრების ხარისხის აღდგენა და ნარკოტიკების გარეშე ცხოვრების გაგრძელება.